Notities bij ‘Huidhonger’ uit 2020 door Gemma Boormans en Esther Cohen
Leestijd ruim 2 minuten
Contact begint al voordat we geboren worden. Aanraking is zo bezien in ons leven gewoon. Het valt ons pas op als die aanraking wegvalt. Bij een tekort aan aanraking in ons leven kan een soort ondervoeding, lees huidhonger, ontstaan. Zo’n periode van huidhonger dient zich vaak aan bij het verlies van een partner terwijl een verlies alleen al zich ook fysiek laat voelen.
Het lijkt een taboe om te praten over verlangen, lust en seksualiteit in een periode van rouw. Mensen in een diepe eenzaamheid kunnen intens naar liefde verlangen. Eigenliefde, liefde en aanraking zijn van groot belang om een verlies te kunnen dragen.
Rouwlust om te overleven
Rouw geeft niet alleen fysieke klachten. Er kunnen, bij rouw misschien verwarrend, lustgevoelens ontstaan die de auteurs benoemen met de term ‘rouwlust’. Rouwlust houdt een gevoel in van grote urgentie om te overleven. Iemand wil dan direct, nu voelen om te kunnen doorgaan met leven.
Rouw en uithoudingsvermogen
Rouwlust is een overlevingsmechanisme zoals rouw meer overlevingsmechanismen met zich meebrengt. Terwijl de duur van een periode van rouw ongewis is blijkt er uithoudingsvermogen nodig te zijn om rouw te kunnen aangaan. In dat vermogen speelt verbinding met onszelf een belangrijke rol.
Rouw is te zien als een confrontatie met het feit dat het leven niet maakbaar is. Snel een nieuwe relatie in een periode van rouw aangaan kan erop duiden dat de rouwende terug wil naar een maakbare wereld. Zo kan het verschijnsel ontstaan dat we slechts verliefd raken op het verliefd zijn.
Rouw isoleert
Rouw stelt ons buiten de groep. Voor mensen betekent dit dat ze zich een makkelijke prooi kunnen gaan voelen. Die kwetsbaarheid kan het nodig maken dat mensen zich in een rouwproces meer op de voorgrond leren zetten.
Verbinding houdt verlies in
Zoals liefde bij het leven hoort, hoort het nemen van risico’s om te kunnen leven. Zo betekent verbinden vroeg of laat verliezen. Vertrouwen op eigen draagkracht is noodzakelijk bij de aanvaarding van zo’n risico. De draagkracht heeft te maken met de diepe wetenschap dat een mens de moeite waard is en er dus toe doet.
Als een gevoel van verlies ontstaat maken we volgens de schrijvers een ‘rouwrondje’. Daarin wordt rouw opeens diep gevoeld. De auteurs stellen dat het in een rouwrondje gaat om een worsteling tussen het verlangen naar leven zonder lasten en de acceptatie dat lusten zonder lasten niet bestaan. De cyclus van een rouwrondje stopt nooit
Durf te spelen
Het enige dat van een rouwrondje kan worden geleerd is het doen van een poging tot een genieten in het hier en nu. Om dat te bereiken is behalve delen met de buitenwereld de moed nodig om te durven spelen.
Het is waardevol in dit boek te lezen hoe de schrijvers eigen ervaringen hebben doorleefd. Daarom is een bezwaar tegen het gedegen boek dat persoonlijke gebeurtenissen gegeneraliseerd worden als zou iedereen op die manier rouw in relatie tot huidhonger beleven. Een weliswaar gedegen uitwerking wordt zo tot verhulde stellingname.
Literatuur
Gemma Boormans, Esther Cohen, ‘Huidhonger’, Uitgeverij De Arbeiderspers, Amsterdam en Antwerpen, 2020
Meer huidhonger
https://haptonomiehaptotherapie.com/2020/02/21/aanraken-is-meer-dan-raggende-luiheid/
Kennisweb haptonomie 