Wim Laumans, ‘Het hulpverleningsmodel’, https://wimlaumans.nl/het-hulpverleningsmodel-def3.pdf, HC 2014-3, wimlaumans.nl (2014)
De hapsis is het uitgangspunt van de natuurlijke gang van zaken, van de natuurlijke inspanning om het leven te behouden, van de conatus essendi (de zelfhandhaving) van Spinoza. Voor Emmanuel Levinas is ethiek feitelijk tegennatuurlijk. Door het scheppen van een moreel wezen heeft de mens de mogelijkheid gekregen zich los te maken van zijn primaire natuur. En in de relatie is niet meer het ik het uitgangspunt, maar de ander. (…) Het is de ander waar het appèl van uitgaat naar het ik, dat ontvankelijk is voor het appel. Het ik dat in het gemoed geraakt wordt door de ander (de ethische raakbaarheid) en die beslist om te helpen. De hulp maakt de cirkel rond. (…) De hulpvrager zal zich een mening vormen over de effectiviteit van de hulp en over het gemotiveerd zijn van de helper, terwijl de helper zich een mening vormt over de participatie aan de verbetering door de hulpvrager. Het uiteindelijk doel is de zelfstandigheid van de hulpvrager.
Kennisweb haptonomie 