Gijs van der Sanden, ‘Gijs (34) verloor zijn ouders: ‘Hoe blijf je overeind als je vader en moeder er niet meer zijn?’, https://www.ad.nl/binnenland/gijs-34-verloor-zijn-ouders-hoe-blijf-je-overeind-als-je-vader-en-moeder-er-niet-meer-zijn~a6620b31/, AD, DPG Media (17-01-21)
Behalve een bron van verdriet, was het overlijden van mijn ouders ook een bron van ongemak. Als rouwende, ontdekte ik al gauw, sta je niet alleen voor de taak om het verlies van je dierbaren op de een of andere manier in je leven te integreren. Dit vindt ook nog eens plaats in een maatschappij waarin mensen zich over het algemeen geen raad weten met het verdriet van anderen. (…) Ik bevond me in het midden van een grenzeloos niets, een oneindig lege ruimte. Het duurde even voordat ik me bewust werd van de tranen. Ik wist niet precies waar die vandaan kwamen, maar ze bleven maar komen en vulden mijn skibril. (…) Nog dagenlang dreunde de ervaring na. (…) Door de vele gesprekken die ik voerde met mijn psycholoog, de vele boeken die ik over rouw las en het werken aan mijn eigen boek, werd me alsmaar duidelijker hoe slecht we in staat zijn rouw als een wezenlijk onderdeel van het leven te zien. (…) We zien rouw als iets dat overwonnen moet worden, iets om te fixen, in plaats van iets dat onze zorg en aandacht nodig heeft. (…) Verdriet verwaarlozen, onderdrukken of verzwijgen, weet ik nu, is als een wild dier opsluiten in een veel te kleine kooi.
Zoeknamen
Elisabeth Kübler-Ross
Megan Devine
Gegevens
Uit het boek ‘De dingen die je vergeet’ dat is verschenen bij Ambo Anthos
Kennisweb haptonomie 