Rutger Bregman, ‘De niet zo subtiele kunst van giving a fuck’, https://decorrespondent.nl/13098/de-niet-zo-subtiele-kunst-van-giving-a-fuck/4853844318312-8df2865d, De Correspondent (17 februari 2022)
Ondertussen voelen we ons misschien vrij, maar in feite volgen we het script dat hoort bij ons soort leven. (…) Een van de eerste filosofen die deze waarheid feilloos blootlegde, was Diogenes van Sinope. Al tijdens zijn leven, meer dan tweeduizend jaar geleden, stond hij bekend als het zwarte schaap van de filosofie. Diogenes moest weinig hebben van ‘beschaafde’ regels en mensen die ze achteloos volgen. (…) Hij vond dat de meeste mensen zich gedroegen als willoze schapen in plaats van als autonome individuen. (…) Psychologen spreken ook wel van ‘autofobie’, de angst om een individu te zijn. (…) Wie gewoon zijn leventje leidt, verwart vrijheid dan ook al snel met vrijblijvendheid. (…) Helden handelen eerst en denken later. ‘Het is opvallend’, merken twee psychologen op, ‘dat onze brute instincten, en niet onze gevierde hogere cognitieve vermogens, tot zulke morele daden leiden.’ Je kiest er niet voor om een held te worden. (…) De wereldveranderaar is eerder het spiegelbeeld van de held: een buitengewoon mens die het goede doet in een gewone situatie. (…) In het woordenboek zul je geen woord vinden voor zulke types, maar misschien dat ‘radicaal’ nog het dichtst in de buurt komt. Radicaal komt van het Latijnse ‘radix’, dat ‘wortel’ betekent. Een radicaal redeneert door vanuit haar principes en leeft daar vervolgens naar – ook als het moeilijk wordt. (…) In bijna alles is de radicaal het tegenovergestelde van de held. Ze handelt niet in een opwelling, maar met voorbedachte rade. (…) Radicalen zijn wandelende herinneringen aan ons eigen falen. (…) Echte radicalen willen resultaten. (…) Wat we eigenlijk zouden moeten leren, is de radicale kunst van giving a fuck (…) omdat het bittere noodzaak is.
Zoeknaam
Margaret Mead
Kennisweb haptonomie 