Marloes Elings, ‘Praten over de dood is net als praten over seks’, https://reportersonline.nl/praten-over-de-dood-is-net-als-praten-over-seks/, Reporters Online (12 september 2022)
Vanaf de 17de eeuw zie je dat de arts zich tussen de dood en de patiënt wurmt. De dood wordt onder de regie van de geneeskunde gebracht. Het is niet voor niets dat de levensduur vanaf 1900 met zo’n 30 jaar is toegenomen. Daar zit natuurlijk een rare paradox. Want we zijn natuurlijk ook blij dat we langer leven. Maar dat betekent wel dat veel kinderen hun ouders pas verliezen als ze zelf bejaard zijn. En sterven gebeurt slechts in een derde van alle gevallen thuis. Opbaren gebeurt ook niet meer zo vaak als voorheen. En omdat meer mensen kiezen voor cremeren, dringt sterfelijkheid zich ook niet meer vanzelf aan je op zoals wel gebeurt op een begraafplaats. Mensen die geen zin hebben om met sterven te worden geconfronteerd, kunnen er moeiteloos aan voorbijgaan. (…) Ik vind praten over het levenseinde net zoiets als praten over seks. Je moet steeds opnieuw bedenken: wat vind ik lekker? Hoe doe je dat met een ouder wordend lichaam. Wat verandert er dan? Je bespreekt dat steeds opnieuw met elkaar, want niets blijft altijd hetzelfde.
Zoektermen
Marli Huijer Filosofie NVVE Relevant
Kennisweb haptonomie 