Sanne van Rij, ‘Liefde is niet waar je als tiener op hoopte (en dat is maar goed ook)’, https://decorrespondent.nl/13774/liefde-is-niet-waar-je-als-tiener-op-hoopte-en-dat-is-maar-goed-ook/5104355752056-a11ddb12, De Correspondent (20 september 2022)
Juist in de liefde is ruimte voor verdriet en onzekerheid. (…) Achteraf gezien was mijn beeld uit de popcultuur misschien wel dat van zoete verliefdheid, niet van liefde. (…) Soms moest ik al huilen als mijn vriend me vastpakte, of als ik opgerold in zijn armen lag. Die geborgenheid herinnerde me aan emoties die ik lang niet had gevoeld: veiligheid, zekerheid, een thuis. (…) Alsof mijn lichaam zei: hè hè, hier kan het weer. (…) Verliefde mensen zijn bereid om dingen aan zichzelf en de ander te onthullen die ze nog nooit hebben laten zien. (…) Door de komst van sociale media zijn we ons leven steeds meer gaan ensceneren. Ook de liefde identificeren we binnen deze sentimentele cultuur met blije en intense emoties. (…) Tijdens dates voelde ik over het algemeen een enorme druk om een uitbundige versie van mezelf te laten zien, ook als ik een rotweek had gehad. (…) Liefdespijn is een universeel verschijnsel (…) maar gedurende de twintigste eeuw is het verhelpen daarvan razend populair geworden. (…) We gaan er dan maar vanuit dat we niet bij elkaar passen, concluderen dat we onszelf schijnbaar nog niet goed genoeg kennen. Anders had je immers iemand uitgekozen waarmee het wél ongecompliceerd was gebleven. (…) We hebben het over ‘groei’ en ‘vooruitgang’ als louter positieve fenomenen. We vrezen ‘stilstaan’ of ‘stagnatie’ op elk gebied van ons leven. Blijven we daarom weg van de moeilijke kant van de liefde, omdat we het niet beschouwen als groei?
Kennisweb haptonomie 