Psychiater Dirk De Wachter: ‘Er waren momenten dat ik nu zelf dacht: ik kan niet meer’

Roek Lips, ‘Psychiater Dirk De Wachter heeft kanker: ‘Er waren momenten dat ik nu zelf dacht: ik kan niet meer’, https://www.trouw.nl/religie-filosofie/psychiater-dirk-de-wachter-heeft-kanker-er-waren-momenten-dat-ik-nu-zelf-dacht-ik-kan-niet-meer~b8e9feb4/, Trouw (19 november 2022)

Er zijn voor een ander, dat is cruciaal in mijn vakgebied. Die menselijke nabijheid, die aanraking, heeft mij zelfs letterlijk in leven gehouden. (…) Het was de aanraking van de verpleegkundige die mij terugbracht in het leven. En het is zo wezenlijk hoe de dokter aan mijn bed de vraag stelde: ‘Hoe gaat het met u?’ (…) De blik van en contact met de ander zijn zo essentieel. Dat mogen we niet vergeten in de zorg. (…) Het menselijk contact is belangrijker dan de dood, of overwint het. (…) Het zijn de gevoelige mensen die het eerst uitvallen, de kanariepietjes in de kolenmijn. En het zijn de doordrammers die het nog niet voelen. Maar steeds meer mensen vallen uit, ook degene die geen pathologisch gekwetste breinen vertonen. Het schuift heel erg op. We moeten ernstig over de alsmaar toenemende snelheid van onze samenleving nadenken. (…) Het fundament van ons bestaan is dat we het gevoel moeten hebben dat het zin heeft. Ik kan iets betekenen voor de ander. (…) De mens is in essentie een spiritueel wezen. (…) Dat heeft voor mij opnieuw te maken met die blik van de ander, waarin ik mij gezien weet en waarin zich de oneindigheid aan mij toont. De Franse filosoof Levinas noemt dat de goddelijkheid. (…) Als het er echt op aankomt, zijn wij een mysterie. Als u me echt zou kennen, dan ben ik onkenbaar. Dat is een frustratie, maar ook een grote opluchting. Het verschijnsel mens is een mysterie.