Onveilige hechting bepalend voor de rest van het leven?

Niki Korteweg, Hendrik Spiering, ‘Is een onveilige hechting bepalend voor de rest van het leven?’, https://www.nrc.nl/nieuws/2022/12/23/troost-vormt-het-fundament-van-de-hechting-tussen-ouder-en-kind-a4152185, NRC (23 december 2022)

De hechtingstheorie van Bowlby vormt nog steeds een kernbegrip in de ontwikkelingspsychologie. Psychologen weten: kinderen die in hun eerste jaren een veilige hechtingsrelatie opbouwen met hun ouders of verzorgers, gaan makkelijker vriendschappen aan dan onveilig gehechte kinderen, voor wie de ouders niet genoeg aandacht of empathie hadden. Onveilig gehechte kinderen krijgen later vaker te kampen met relatieproblemen, leermoeilijkheden, psychische problemen en een laag gevoel voor eigenwaarde. (…) Inmiddels is duidelijk dat niet alleen de moeder belangrijk is voor een veilige hechting. (…) Een heel netwerk van opvoeders kan die rol hebben: de vader, een buurvrouw, een leidster van het kinderdagverblijf – zolang het maar mensen zijn die stabiel in het leven van het kind aanwezig zijn. Daarnaast weten we nu dat ook andere factoren meespelen in de hechting en de ontwikkeling. (…) Slechts heel zelden mondt een onveilige hechting uit in een hechtingsstoornis, een psychische aandoening waarbij iemand grote problemen heeft bij het aangaan van relaties. (…) Soms wordt de invloed van hechting overschat. Probleemgedrag kan door allerlei dingen komen. (…) Er is dus ook fundamentelere kritiek op het hechtingsconcept.