Michiel de Hoog, ‘Hoe natuurtalenten ons (onterecht?) in hun greep houden’, https://decorrespondent.nl/14187/hoe-natuurtalenten-ons-onterecht-in-hun-greep-houden/5257404897228-e5bd4f9e, De Correspondent (8 februari 2023)
De negentiende-eeuwse ontdekkingen over erfelijkheid vergrootten de fascinatie met natuurtalenten – en schiepen de bekende nature/nurture-tweedeling. Nurture had zijn rol, natuurlijk, maar het meeste enthousiasme van de pioniers ging uit naar nature. (…) In de jaren negentig van de vorige eeuw kwam er vanuit de wetenschap een ander verhaal op, aangejaagd door de Zweeds-Amerikaanse psycholoog Anders Ericsson. Wie lang en goed genoeg oefent – in jargon: wie aan genoeg ‘deliberate practice’ doet – kan in veel domeinen de absolute top bereiken. (…) Als de 21ste-eeuwse experts – coaches, scouts, headhunters, leraren – zouden moeten kiezen, dan zouden ze het wel weten. Ze zouden kiezen voor het strebertje. Tenminste: dat zeggen ze. (…) Dat vrijwel alles haalbaar is voor iedereen, mits je genoeg inzet toont, is een sympathieke boodschap voor een wereld die streeft naar gelijke kansen. Het is alleen niet waar. (…) Maar dat nature dominant is, is evenzeer onzin. (…) Een (…) verklaring voor de voorkeur voor ‘natuurtalent’ is dat het luiheid goedpraat. Immers, als niet natuurtalent maar doorzettingsvermogen het succes van uitstekende mensen verklaart, dan zijn jij en ik verkwistende lamzakken die vanaf de bank op televisie andere mensen geweldige dingen zien doen die we zelf hadden kunnen bereiken.
Kennisweb haptonomie 